Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

Ταλαιπωρημένη Θεσπρωτία....

Στην Θεσπρωτία, την τόσο κουρασμένη ύστερα από τις συνεχείς επελάσεις Αλβανών εγκληματιών πόλη - κυρίως από την δεκαετία του ‘90 έως και σήμερα - το 2001 αρχίζουν να κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση αλλοδαποί από ασιατικές χώρες.


Σκοπός τους η μετάβαση σε κάποια άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συνήθως μέσω του λιμανιού της Πάτρας ή της Ηγουμενίτσας.

Τα πρώτα χρόνια δεν δημιούργησαν σοβαρά προβλήματα στην πόλη.  Είχαν στήσει πρόχειρους καταυλισμούς (εστίες μόλυνσης) στον κάμπο του Γραικοχωρίου και του Λαδοχωρίου. 
 Το σοβαρό πρόβλημα οι κάτοικοι των γύρω περιοχών άρχιζαν να το αντιμετωπίζουν κυρίως από το 2007, όταν πρωτοάρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους οι έγχρωμες κυρίως φυλές. 
Τότε άρχισαν τα πολύ σοβαρά προβλήματα, επιθέσεις με πέτρες και ρόπαλα σε διερχόμενα αυτοκίνητα και φορτηγά, καταστήματα, σπίτια κ.α., όχι μόνο στο λιμάνι, αλλά και σε όλη την πόλη της Ηγουμενίτσας. Έξω από κάθε φούρνο, super market και πολλά καταστήματα της περιοχής στήνονταν και παρακαλούσαν – πολλές φορές με πιεστικό ή εκβιαστικό τρόπο – για χρήματα.
        
Συχνά περπατούσαν στον δρόμο προσβάλλοντας με λόγια και χειρονομίες περαστικούς. Είχαν παραβιάσει δεκάδες φορές καταστήματα, κλέβοντας κυρίως αλκοόλ. Έφτιαξαν έναν τεράστιο καταυλισμό πάνω από την γέφυρα της Εγνατίας στο νέο λιμάνι, που αποτελούσε εστία μόλυνσης για όλες τις γύρω περιοχές. Οι παιδικές χαρές και τα πάρκα, όπου έπαιζαν τα παιδιά της πόλης και των γύρω περιοχών, είχαν αδειάσει. Κυρίως τα παιδιά, αλλά και οι μεγάλοι, φοβόντουσαν να κυκλοφορήσουν στους δρόμους. Ακόμα και τα αδέσποτα είχαν εξαφανιστεί από την πόλη. Όλα αυτά υπό το φως της ημέρας!

Τις βραδινές ώρες αγρίευε κι άλλο η κατάσταση… 




                                          
Οι διάφορες φυλές επιτίθονταν η μία στην άλλη και σφάζονταν μεταξύ τους, έκαναν μαζικές επιθέσεις σε αστυνομικούς και λιμενικούς, για να περάσουν στην είσοδο του Λιμανιού,
παραβίαζαν σπίτια ψάχνοντας οτιδήποτε άλλο εκτός από είδη πρώτης ανάγκης,
πετούσαν πέτρες σε οχήματα είτε της Εγνατίας είτε στον δρόμο προς Πλαταριά χωρίς κανέναν λόγο. Επιτίθονταν με μανία σε όποιο όχημα περνούσε από το λιμάνι, άναβαν φωτιές (για μαγείρεμα πιθανόν),
με αποτέλεσμα να κινδυνέψει άπειρες φορές η δασική περιοχή. Αυτά είναι λίγα από τα κατορθώματα των λαθρομεταναστών.


Η ζωή των κατοίκων είχε γίνει ανυπόφορη και το ανύπαρκτο κράτος άφαντο . Δεν πήγαινε άλλο! Από θαύμα δεν είχαμε νεκρούς από τις επιθέσεις  τους.




Το 2011, ύστερα από πολλές και έντονες εκδηλώσεις και διαμαρτυρίες κατοίκων κατά των λαθρομεταναστών, με αποκορύφωμα  μια σκληρή μάχη με πετροπόλεμο (Θεσπρωτών-Λαθρομεταναστών), η οποία ήταν και η τελευταία, η πόλη «ελευθερώθηκε». Μέσα σε τρεις μέρες τους είχαν μαζέψει όλους, αλλά δυστυχώς τους διοχέτευσαν σε άλλα μέρη της Ελλάδας μας…

Τα παιδάκια βγήκαν ξανά στους δρόμους. Πέρασε πολύς καιρός όμως μέχρι να φύγουν οι σκληρές εικόνες από την μνήμη των κατοίκων και να ηρεμήσουν. 



Ας ελπίσουμε, πως δεν θα ξαναζήσουμε τέτοιες στιγμές ούτε στην Θεσπρωτία ούτε σε κανένα άλλο μέρος της Ελλάδας μας…..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου